Kadavers, arme boeren, een pater en de vuurvogel Phoenix.

 

Aan het einde van de negentiende eeuw was Noord Brabant een arme provincie met veel kleine keuterboertjes. Het was Pater Gerlacus van den Elsen uit de Abdij van Berne in Heeswijk, die de boeren wist te verenigen. Hij maakte ze duidelijk dat het voor hen het beste was om de handen in een te slaan. Op 17 augustus 1896 werd toen de Noordbrabantse Christelijke Boerenbond (NCB) opgericht. Deze Bond heeft aan de wieg gestaan van verschillende nu nog bestaande bedrijven. Voorbeelden hiervan zijn de huidige Rabobank, Interpolis en de zuivelfabriek Campina. Hun toenmalige  vee- en vleescentrale en slachterij Dumeco is nu het huidige Vion.
In 1933 richtte de NCB in Son de “NV Destructor NCB” op, een naam, die het bedrijf tot halverwege de jaren ’50 van de vorige eeuw zou houden. In 1934 werd de fabriek gebouwd en in bedrijf genomen. Het verwerken van de kadavers en het slachtafval verliep analoog aan de processen bij andere destructiebedrijven.

De NV Destructor NCB had als eerste logo de Vuurvogel Phoenix.
De vuurvogel Phoenix komt uit de Griekse mythologie. Het was zo’n mooie vogel, dat de Zon hem het eeuwige leven schonk. Hij bleef dan wel eeuwig leven maar hij werd wel ouder en verloor daarbij zijn jeugd en schoonheid.

Op een gegeven moment zat hij oud en zwak in een nest in een hoge palmboom. Hij smeekte toen de Zon om hem zijn jeugd en kracht terug te geven. De Zon beantwoordde dit door Phoenix te verbranden. Toen het vuur uitging waren de boom en het nest nog helemaal intakt maar Phoenix was weg. Van hem was er alleen nog maar een hoopje zilvergrijze as over. De as begon vervolgens te beven en kwam langzaam omhoog. Van onder uit de as rees toen weer een jonge Phoenix op. Deze gebeurtenissen herhaalden zich elke vijfhonderd jaar. Telkens als Phoenix zich dan weer oud en zwak begon te voelen, ging hij weer naar het nest in de palmboom en werd hij weer verbrand. Maar telkens weer herrees Phoenix versterkt, vernieuwd en verjongd uit de as.
Daarin zag men bij de Destructor NCB de overeenkomst van hun werk met Phoenix.
Welliswaar niet door verbranding maar wel door verhitting zetten zij de waardeloze en vieze kadavers weer om in waardevolle producten.

Herdenkingsbord van Pater Van den Elzen, dat in het Boerenbondmuseum in Gemert hangt.
Bron: eigen foto A.M.T.M. Oudejans

 

Voor de oorlog waren er geen kadaverkappen maar kadaverhuisjes

Tegenwoordig worden de kadavers onder een kap langs de weg gelegd om te worden opgehaald.
Voor de oorlog waren daarvoor speciale huisjes. Het was nogal een hele heisa om zo’n kadaver in zo’n huisje te krijgen en voor de chauffeur van de Destructor eenzelfde heisa om hem uit dat huisje in zijn ophaalwagen te krijgen.
Op bijgaande site van Heemkunde Dungen staat hierover een heel leuk artikel

www.heemkundedendungen.nl

HEEMKUNDEDENDUNGEN.NL

Oud aandeel Destructor NCB uit 1933

 Naast de NTF werden er in Nederland meerdere destructiebedrijven opgericht, waarvan de Gekro bij Rotterdam en de NV Chemische Bedrijven van de NCB, of kortweg Destructor NCB in Son de bekendste waren
Het laatste genoemde bedrijf, dat samen met de NTF de huidige Rendac werd, is in 1933 opgericht.
En zo zagen de aandelen er toen uit.

De aftrap voor deze site

De aftrap voor deze site

Voor zover dat bij U, lezer, bestaat eerst maar even een misverstand uit de wereld helpen:
Er wordt niets vernietigd maar

Een destructie bedrijf is – simpel gezegd – een bedrijf, dat kadavers en dergelijke onschadelijk maakt en omzet in nuttige producten. Vandaag de dag zijn dat vaste en vloeibare (bio)brandstoffen voor onder andere energiecentrales.

We hebben in Nederland tegenwoordig nog maar één destructiebedrijf. Maar dat is niet altijd zo geweest. Rond de Tweede Wereldoorlog was er so-wie-so één in  bijvoorbeeld Winterswijk, Purmerend, Burgum, Midwoud, Schagen, Hansweert, Son en Dordrecht. Daarnaast hadden ook de nodige slachthuizen hun eigen destructie-apparatuur voor het onschadelijk maken en verwerken van hun eigen slachtafval.

Die bedrijven en bedrijfjes hadden met elkaar een rijke geschiedenis, waarvan het de bedoeling is, dat op deze site met artikeltjes en plaatjes de revue laten passeren. Het zal alleen niet altijd in chronologische- of bedrijfs volgorde gebeuren.

Eigen foto Anne-Marie Oudejans