Destructie toen en nu…..

Wat en verschil…

Rond 1895 kon de grootste destructie installatie van Podewils 3500 kilo slachtafval en afgekeurd vlees per etmaal verwerken. De autoclaaf was 3,5 m. lang en had een diameter van 1,5 m  Dat was toen al heel wat. Kadavers moesten van te voren eerst worden verkleind, wat toen nog helemaal handmatig gebeurde.

Rond 1903 kreeg het slachthuis van Utrecht een “Podewils”  van 1,5 m lang en 1 m diameter. Hierin paste 600 kilo slachtafval en afgekeurd vlees. Per week verwerkten zij hiervan in twee dagen (van 12 uur) in het totaal 1200 kg..

Destructieinstallatie van Podewils uit 1895
Bron: 1908 Heft 139 App. und Transportwagen zur Verwertung von Tierkadavern  p. 11

Nu zijn  er verschillende leveranciers met installaties van 10-15 ton per uur (en wellicht nog meer) De lengte van zo’n hedendaagse destructieautoclaaf of “cooker” varieert ongeveer van 13 tot ruim 15 meter en de diameter kan oplopen tot een dikke 4 meter!
Deze “doet” die 60 ton, waar “Utrecht” een jaar over deed in ca 6 uur………

Bron: bergamomia_it%2000

Voor de oorlog waren er geen kadaverkappen maar kadaverhuisjes

Tegenwoordig worden de kadavers onder een kap langs de weg gelegd om te worden opgehaald.
Voor de oorlog waren daarvoor speciale huisjes. Het was nogal een hele heisa om zo’n kadaver in zo’n huisje te krijgen en voor de chauffeur van de Destructor eenzelfde heisa om hem uit dat huisje in zijn ophaalwagen te krijgen.
Op bijgaande site van Heemkunde Dungen staat hierover een heel leuk artikel

www.heemkundedendungen.nl

HEEMKUNDEDENDUNGEN.NL

Oud aandeel Destructor NCB uit 1933

 Naast de NTF werden er in Nederland meerdere destructiebedrijven opgericht, waarvan de Gekro bij Rotterdam en de NV Chemische Bedrijven van de NCB, of kortweg Destructor NCB in Son de bekendste waren
Het laatste genoemde bedrijf, dat samen met de NTF de huidige Rendac werd, is in 1933 opgericht.
En zo zagen de aandelen er toen uit.